Rozdział ósmy

Jedni ludzie mają skłonność do spokoju, opanowania i posiadania pełnej kontroli nad swoim życiem. Drudzy nigdy się nad niczym nie zastanawiają - robią i mówią to, co im przyjdzie do głowy, w ogóle nie bacząc na konsekwencje. Trzeci zawieszeni są gdzieś pośrodku, a jeszcze innych potrafi zmienić mały niuans, bo najmniejszy nawet szczególik wywołuje w nich niespodziewane reakcje. Zuza była o tyle problematyczna, że nie pasowała w stu procentach do żadnej z tych grup. Życie zaczęło coraz bardziej popychać ją ku impulsywności, bo rozbieranie każdego problemu na cząstki elementarne przestało w pełni satysfakcjonować. Z początku traciła kontrolę nad swoimi czynami i zachowywała się porywczo, ale po czasie zaczęło ją to zadowalać. Polubiła to i uznała, że oto chwyta swoje życie we własne ręce. Pomagało jej to odzyskać nieco wiary w siebie.

Matka również wydawała się zadowolona z takiego obrotu sprawy. Zdecydowanie wolała sprzeczającą się o wszystko córkę niż kulawą marionetkę w wyjątkowo nieporadnych rękach. Nie przejmowała się coraz to bardziej ostrymi kłótniami i głośniejszym trzaskaniem drzwiami. Uznała, że to po prostu jeden z wielu etapów, przez które dziewczyna musi przejść, by odzyskać równowagę psychiczną, dlatego sama powoli wracała do zwykłego trybu spać, jeść i pracować. Ojciec nie wypowiadał się na ten temat, ale Ewa doskonale wiedziała, że jego triumfalna mina oznaczała „jak zwykle miałem rację”. Dumny z siebie przerwał chwilową abstynencję i każdego wieczora siadał przed telewizorem z kilkoma puszkami piw. Tak – życie tej rodziny wracało do normy.

Ale Zuza nie czuła się dobrze. Wciąż nie miała kontaktu z Weroniką, a jej zmiany powoli zwalniały tempa. Odzyskała nieco pewności siebie, ale nadal nie potrafiła spełnić prośby internetowej koleżanki. Coraz częściej oglądała się w lustrze i starała błądzić dłońmi po własnym ciele, ale za każdym razem napotykała na jakąś blokadę, która dusiła ją i wywoływała wstyd.

Wydawało się, że utknęła w martwym punkcie. Im mniej o tym myślała, tym bardziej naturalne stało się jej zachowanie. Wkrótce przyszło jej się przekonać, że czasami trzeba tylko pozwolić losowi działać, a reszta sama będzie miała szansę się ułożyć.

Owo pamiętne przekonanie spłynęło na nią w pewien sobotni wieczór, kiedy siedziała samotnie przed telewizorem w swoim pokoju i leniwie przełączała kanały. Nagle do jej uszu dobiegły donośne jęki. Zamarła. Na ekranie telewizora pojawiła się naga, całująca się para. Ta scena spowodowała mimowolne ukłucie w jej sercu i już chciała przełączyć, kiedy nagle…

Odłożyła pilota i zaczęła wpatrywać się w ciała kochanków. Kobieta miała średniej wielkości piersi. Ręce Zuzy wsunęły się pod bluzkę. Zdjęła stanik i zaczęła przesuwać palcami po nabrzmiałych sutkach. Z zadowoleniem stwierdziła, że jej biust wydaje się być pełniejszy niż ten na ekranie. Kontynuując pieszczotę, przesunęła lubieżny wzrok na mężczyznę. Zauważyła wyraźnie zarysowane mięśnie klatki piersiowej i wysportowany brzuch. Mimowolnie przygryzła wargę.

Łapczywym wzrokiem patrzyła, jak aktor kładzie swoją partnerkę na łóżku i zaczyna całować jej uda, unosząc się stopniowo w górę. W pewnym momencie jego usta spotkały się z wilgocią podnieconej kochanki, która w odpowiedzi wydała z siebie cichy jęk. Zuza wsunęła swoją rękę pod bieliznę i poczuła bijące od siebie ciepło. Zanurzyła w nim palce i cicho westchnęła.

Uderzyła w nią nagła świadomość, że niczego bardziej nie pragnie od tego, by ten mężczyzna znalazł się obok niej i zaczął pieścić jej pobudzone łono. Przymknęła oczy i wyobraziła sobie tę scenę, a jej ręka samoczynnie poruszyła się szybciej i szybciej, wywołując coraz to silniejsze fale przyjemności płynące spod opuszków jej niewprawionych palców.

Nieświadomie poczęła poruszać delikatnie biodrami, a jej klatka piersiowa odpowiedziała na te ruchy gwałtownym unoszeniem się i opadaniem. Jej własne jęknięcia zagłuszyły dźwięk telewizora. Pokój zniknął, przez jej myśli przeplatały się wizje coraz to nowych kochanków zagłębiających się w jej rozpalone wnętrze, a każdy kolejny dostarczał jej większej dozy rozkoszy, po czym zostawał porzucany i zastąpiony innym – lepszym, przystojniejszym, seksowniejszym, znającym więcej sekretów kobiecego ciała.

Oddech dziewczyny zaczął jeszcze bardziej przyspieszać. Z jej gardła wydobywała się istna symfonia jęków rozgrywana w cudownym solowym występie. Przechodziły przez nią dziesiątki, setki, tysiące małych fal pobudzających każdą komórkę czuciową pożądliwej, odważnej, pewnej siebie kobiety, jaką właśnie się stawała. W swych fantazjach przeżywała kilkanaście orgazmów z kilkunastoma oddanymi jej mężczyznami, ale teraz jej ciało naprawdę się rozpaliło, jakby żyły wypełniły się płynnym ogniem. Serce chciało wyskoczyć z jej piersi, uderzając głośno i nieregularnie. Poczuła, że zaraz eksploduje z nadmiaru wrażeń, kiedy nagle w jej umyśle wybuchła kaskada dźwięków i barw, żegnana niekontrolowanymi, jękliwymi odgłosami umierającego z ekstazy ciała przeżywającego właśnie istne apogeum przyjemności.

Opadła na chłodne poduszki przyjemnie łechtające jej gorącą skórę, próbując uspokoić oddech. Powracająca do rzeczywistości psychika przywoła do niej poczucie winy, szybko odepchnięte przez satysfakcję, zadowolenie i uczucie spełnienia.

Powoli otrząsała się z silnych wrażeń i emocji, starając się o niczym nie myśleć i delektować ciszą i spokojem owego błogostanu. Nagle jednak otworzyła się jedna z zamkniętych dotąd bram jej umysłu i dotarł do niej pewien istotny fakt: udało się!

Podniecona wstała gwałtownie i usiadła przed komputerem.

 __________________________________________________

Mam nadzieję, że nikogo nie zgorszyło - ja tam bawiłam się świetnie, pisząc to.

Kurde, próbuję zdobyć jakoś szablon, ale mam wrażenie, że nagle połowa blogosfery też zaczęła go potrzebować... Macie jakiś pomysł na to? :/

Czas płynie dość leniwie. Od poniedziałku do czwartku będą świetne dni - potem się zobaczy. Jeszcze tylko przeżyć wystawienie ocen i cieszyć się wolnością od nauki i od tej okropnej szkoły, do której - dzięki Bogu - po wakacjach nie będę musiała wracać.

Jestem wdzięczna za każdy komentarz.